Φεύγοντας ο Θησέας από το νησί πήρε μαζί του και την Αριάδνη. Όταν ο Μίνωας ανακάλυψε το ρόλο του Δαίδαλου στη δραπέτευση των Αθηναίων, έδωσε εντολή να τον ρίξουν στο λαβύρινθο μαζί με το γιο του Ίκαρο. Πατέρας και γιος ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν θαμμένοι ζωντανοί. Η μόνη σωτηρία τους θα ήταν να εγκαταλείψουν το νησί, πράγμα δύσκολο, γιατί ακόμη κι αν κατάφερναν να βγουν από το λαβύρινθο, η θάλασσα ελεγχόταν από το στόλο του βασιλιά.
Ο Λαβύρινθος συμβολίζει το κνωσιακό ανάκτορο με την πολυπλοκότητα του, ενώ στο δημιουργό του, τον σοφό μηχανικό και καλλιτέχνη Δαίδαλο, συμπυκνώνονται τα θαυμαστά τεχνολογικά επιτεύγματα των Μινωιτών.Το δαιμόνιο μυαλό του Δαίδαλου όμως βρήκε κι αυτή τη φορά την άκρη. Ο Μίνωας μπορεί να ήταν βασιλιάς της στεριάς και της θάλασσας, αλλά δε μπορούσε να ελέγξει τον αέρα. Έφτιαξε φτερά από πούπουλα πουλιών για τον ίδιο και το γιο του και τα στερέωσε στους ώμους τους με κερί και πέταξαν με προορισμό τη Σικελία, όπου θα ήταν ασφαλείς. Στην αρχή ο Ίκαρος θυμόταν τις οδηγίες του πατέρα του και κρατιόταν σ' ένα ασφαλές ύψος.
Δεν άργησε όμως ο νέος να μπει στον πειρασμό να πετάει όλο και πιο ψηλά. Ο Δαίδαλος που πετούσε μπροστά δεν πρόσεξε τον απερίσκεπτο τρόπο πτήσης του γιου του. Το κερί που κρατούσε ενωμένα τα φτερά του Ίκαρου άρχισε να λιώνει και το μοιραίο δεν άργησε να συμβεί.
Ο άτυχος νέος έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Συντριμμένος ο Δαίδαλος συνέχισε την πτήση του πάνω από τη θάλασσα που από τότε ονομάστηκε Ικάριο Πέλαγος, έφτασε στη Σικελία όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του.
Ο Δαίδαλος είχε εργαστήρι στην Αθήνα και ήταν ο πιο ξακουστός τεχνίτης της πόλης. Μάλιστα έλεγαν πως ήταν τέτοια η τέχνη του που τα αγάλματά του έμοιαζαν με αληθινά και ήταν έτοιμα να κινηθούν. Ο Δαίδαλος ήταν ο πρώτος που έδωσε ελεύθερη κίνηση στα μέλη του αγάλματος, απελευθερώνοντας έτσι τα χέρια από το σώμα και ξεχωρίζοντας τα πόδια μεταξύ τους. Κατασκεύασε ξύλινο ομοίωμα αγελάδας (την περίφημη "Δάμαλις"), με το οποίο η Πασιφάη, γυναίκα του Μίνωα, ενώθηκε με τον λευκό ταύρο, που δώρισε ο Ποσειδώνας στον βασιλιά της Κρήτης. Στη διάρκεια της παραμονής του στο νησί, ο Δαίδαλος και ενώ βρισκόταν στην ευμένεια του Μίνωα κατασκεύασε τον Λαβύρινθο μέσα στον οποίο κλείστηκε ο μυθικός Μινώταυρος που φύλαγε μάλλον το θησαυρό του Μίνωα. Στον Λαβύρινθο η κατασκευή ήταν τέτοια, που εύκολα έφτανες στο κέντρο του, δύσκολα όμως έβρισκες την έξοδο του. Ο Μίνωας τόσο εκτίμησε τον Δαίδαλο που δεν του επέτρεπε να φύγει ούτε έξω από το παλάτι.
Στον Δαίδαλο κατέφυγε η ερωτοχτυπημένη Αριάδνη, για να της δώσει μια λύση ώστε να σωθεί ο αγαπημένος της Θησέας. Έτσι της έδωσε τον περίφημο "μίτο της Αριάδνης", με τον οποίο ο Θησέας "χαρτογράφησε" την πορεία του στον Λαβύρινθο και, αφού σκότωσε τον Μινώταυρο, ακολούθησε το ξετυλιγμένο σκοινί και βγήκε έξω. Όταν κατάλαβε ο βασιλιάς της Κρήτης την ανάμιξη που είχε ο Δαίδαλος στα γεγονότα με τον Θησέα, εξέφρασε την δυσμένεια του με το να του απαγορεύσει να φύγει και να τον κλείσει στο τελειότερο κατασκεύασμα του, στον Λαβύρινθο. Στην προσπάθειά του να δραπετεύσει από το νησί και χάρη στην ευφυΐα του επινόησε γι' αυτόν και τον γιο του, τον Ίκαρο, φτερά τα οποία τους βοήθησαν να πετάξουν και ξεφύγουν από τον Μίνωα. Ο Ίκαρος παρακούοντας τις εντολές του πατέρα του, πλησίασε τον ήλιο και το κερί που συγκρατούσε τα φτερά του έλιωσε με αποτέλεσμα να πνιγεί στην θάλασσα που ονομάστηκε Ικάριο Πέλαγος και να ταφεί σε ένα νησί που ονομάστηκε Ικαρία.
Δημοσίευση σχολίου