Δημήτρης & Μιχάλης Κουνάλης - Χρυσό φτερό, Πετροπέρδικα, Εγώ για σένα λιώνω, Όφου το γιασεμί μου

Ο Δημήτρης και ο Μιχάλης Κουνάλης με το συγκρότημα τους στην εκπομπή του Γιώργου Βιτώρου "Αηδόνια Μερακλίδικα" στις 13.02.2014.
Τραγούδι: Δημήτρης Κουνάλης Μαντολίνο - Τραγούδι: Μιχάλης Κουνάλης Λύρα - Τραγούδι: Νίκος Τζουλιαδάκης Λαούτο: Διομήδης Τσικανδηλάκης Λαούτο: Αντώνης Γιανναδάκης Κιθάρα: Μανώλης Δρίμης

"Χρυσό φτερό" Μια φορά κι ένα καιρό ήσουνα χρυσό φτερόκαι σε λέγανε αγάπη και σε φόρεσα στην πλάτηκι αντοχές για να πετώ είχα σαν τον αετό..Άστρα ήλιος και φεγγάρι μου γελούσαν με καμάριστ' ουρανού τη γειτονιά μ' είχες μόνο αγκαλιάάνοιξη ήταν πάντα εκεί μια γιορτή μια Κυριακή.. Μα δεν ήσουν το φτερό όπως ήθελα γερόκαι έπεσα ξανά στη γη με του πόνου την πληγήκι έφυγες με τους βοριάδες του καιρού τση βασιλιάδεςμ' έχασες και σ' έχασα να 'ξερες τι πέρασαΤώρα είσαι μια σκιά που 'ρχεται από μακριάκαι μου φέρνει δάκρυα στων μαθιών την άκρια...

"Θ' ανεβώ στον ουρανό" Θ' ανεβώ στον ουρανό να ρωτήξω το Θεόπού `σαι τση μηλίτσας μήλο α που θάμπωσες τον ήλιοπού `σαι πετροπερδικά μου που πετάς στα όνειρά μου Μαυρομάτα και ξανθή μου λεμονίτσα φουντωτή μουχρόνους ψάχνω και ζαμάνια στ' ουρανού τα μεϊντάνιαχρόνους ψάχνω, δε σε βρίσκω χρυσασκάλιστό μου ρίσκο Είπε μου ο Θεός στ' αυτί μου κι έκαψέ την, την ψυχή μουπως στο θρόνο του σε θέλει να σε προσκυνούν αγγέλοιπού `σαι πετροπερδικά μου που πετάς στα όνειρά μουΣ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ

"Εγώ για σένα λιώνω" Μες στην καρδιά μου ανάβει φωτιά και η φλόγα με καίει με καίειλείπεις εσύ και μου λείπει το παν κι η ζωή μου ακόμα μου φταίει Εγώ για σένα λιώνω κλαίω και μαραζώνω και συ για μένα δεν ρωτάς. Τι κάνω πως περνάω αν κλαίω ή αν γελάω φαίνεται πια δεν μ'αγαπάς Μέσα στη θάλασσα του μαρασμού οι ελπίδες βουλιάξανε παλιαφου δεν σε 'χω, δεν έχω ζωή κι ο καημός σου στη γη θα με βάλει Εγώ για σένα λιώνω... Που να σαι τώρα και που να γυρνάς σαν πουλί μες στην μπόρα χαμένοΧωρίς εσένα να ζω δεν μπορώ γύρνα πίσω μα γω περιμένω Εγώ για σένα λιώνω..

"Α δε με καλοπολεμάς" Α δε με καλοπολεμάς το θέλω σαν την τρίχανα ξανασμιξώ την παλιά 'γαπητικιά που είχα Α δε με καλοπολεμάς το θέλω λίγο λίγονα βρώ αλλού 'γαπητικιά να σηκωθώ να φύγω Α δε με καλοπολεμάς το θέλω μόνο μόνονα τονε πάρω μοναχός του μισεμού το δρόμο Πολλές φορές επίτηδες γελά να με πληγώνειπως τση πα πως το γέλιο τζη τον άνθρωπο σκοτώνει Το μέλι των μελίσσω μου γάλα τον οζώ μουεγώ σταφύλι σουλτανί θα σε ταγίζω φως μου Αγάπη πιο παράξενη κι έρωντα πιο μεγάλοπου το δικό μας κοπελιά δεν έχω νιώσει άλλο Σε φίλησα και ο Θεός ίσως με τιμωρήσειγιατί από τότε εικόνισμα δεν έχω προσκυνήσει Με τα φιλιά θα σε ξυπνώ μ' αυτά θα σε κοιμίζωκι ερωτικά θα τραγουδώ για να σε νανούριζω Στα χείλη σου δοκίμασα του έρωντα το μέλιτίνος να δώσεις και θα πει κοντό πως δεν το θέλει